piątek, 27 lipca 2012

Igrzyska

  Niestety nie będzie mowy o Igrzyskach śmierci, bo nie czytałam. Za to jestem kibic pełną gębą, toteż dzisiaj na sportowo, ponieważ rozpoczynają się Igrzyska XXX Olimpiady, zwane również XXX Letnimi Igrzyskami Olimpijskimi w LondynieUciech sportowych ci u nas dostatek w ostatnich czasach: Euro, Liga Światowa wygrana przez naszych siatkarzy, piłkarze ręczni zakwalifikowali się do Mistrzostw Świata, Agnieszka Radwańska w finale Wimbledonu (ależ walczyła!). Jednym słowem nie jest źle.

  Wczorajszy wieczór spędziłam na kartkowaniu książki, która należała do mojego taty - 100 lat Igrzysk Olimpijskich. Kronika 1896-1996. Trochę lat już upłynęło od roku 1996, ale jako że historię lubię bardzo, wcale mi to nie przeszkadza, że brakuje tych kilku Olimpiad. Zresztą te, których tu nie ma, doskonale pamiętam.



  Znajdujemy tu najważniejsze informacje, prezentacje kolejnych zawodów olimpijskich, wyniki, sylwetki najwybitniejszych sportowców, anegdoty, a wszystko opisane, jak należy, krótko i na temat. Mnie najbardziej interesują teraz igrzyska, które miały miejsce w Paryżu w 1900 roku jako część Wystawy Powszechnej (Exposition Universelle). Pierre de Coubertin, odnowiciel idei olimpijskiej, był szczęśliwy, że jego kraj rodzinny gości drugą Olimpiadę (pierwsza odbyła się w Atenach). Niestety została trochę przyćmiona przez atrakcje związane z wystawą. Zawodnicy narzekali na organizację i problemy z dojazdem na obiekty sportowe, ale ogólnie nie było najgorzej. W końcu Paryż zafundował sobie i swoim gościom metro właśnie z tej okazji.



  Pierwszy raz w zawodach udział wzięły kobiety. Rywalizowały w grze w golfa i w tenisa. Jedną z dyscyplin, które nie przetrwały do naszych czasów, było przeciąganie liny, wygrane przez wspólną drużynę Danii i Szwecji. Baron Pierre de Coubertin, chcąc mieć oko na wszystko, przemieszczał się między obiektami sportowymi jeżdżąc na tricyklu. Sportowcy nie mogli zarabiać na swoich startach, jedyną nagrodą miało być uczestnictwo i zwycięstwo. W założeniu ta sportowa rywalizacja miała być szlachetna, fair play i takie tam inne idealistyczne dyrdymały, z czasem okazała się niezłym biznesem, ale echa szczytnych idei wciąż są  czasami słyszalne.

„Istotą igrzysk nie jest zwyciężyć, ale wziąć udział. Nie musisz wygrać, bylebyś walczył dobrze.”

Dlatego daję się ponieść atmosferze za każdym razem. Wierzę, że dla sportowców igrzyska to wielkie przeżycie. Lubię piękno sportu, emocje wygranej i przegranej. Współdzielę tę spontaniczną radość lub rozpacz, zależnie od wyniku. Jest w tym nadal coś pięknego. Dziś wieczór ceremonia otwarcia, obejrzę, na pewno się wzruszę i zachwycę, a potem będę trzymać kciuki za naszych. Jak zawsze.





  

1 komentarz:

  1. ja też się dzisiaj zasadzam na ceremonię otwarcia (wzrusza mnie zawsze ten tłum sportowców z całego świata, twarze jeszcze pełne nadziei) i będę kibicować. Co za lato, najpierw Euro, potem Olimpiada.

    OdpowiedzUsuń

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...